Podpisuję się pod postem obiema rękami. A dodam tylko, że wcale kobietą nie jestem! ;-)

Film jest naprawdę fantastyczny. Oglądając go miałam wrażenie, że to poniekąd dramat psychologiczny, ponieważ wizerunek Don Juana DeMarco był tak bardzo autentycznie opowiedziany. Muzyka była świetna, idealnie oddawała klimat danej sceny. Uważam jednak, że filmowi nie zaszkodziłoby, gdyby Don Juan DeMarco częściej pokazywał się na ekranie.

Naprawdę genialne ukazanie dwóch światów, świata prawdy i paranoi. Don Juan to człowiek, który albo w wyniku załamania / albo dla ułatwienia sobie życia zamyka się w swoich marzeniach i wizualizacjach. Tak bardzo się utożsamia z Don Juanem, że faktycznie udaje mu się podrywać kobiety...
Wartościowy, ciekawy i zabawny film. Gratka dla psychologów.
Jedyne, co mnie tu drażni, to podstarzała Faye Dunaway, która wygląda, jakby się miała rozsypać. Poza tym - Depp bez zarzutu, Brando na swoje 69 lat - nie wygląda.

Jesteś w błędzie Bruce.On się nie utożsamia z Don Juanem - on jest Don Juanem bożyszczem kobiet na całym świecie :)
Tak samo jak Ty jesteś szlachetnym i odważnym Bruce'em Lee,a ja Clarencem Worleyem z "Prawdziwego romansu" kochającym dziewczynę na telefon o imieniu Alabama. Życie na nas po prostu wymusza ,że (po za filmwebem) ukrywamy swą prawdziwą tożsamość :)
Jakbyśmy Bruce tego nie ukrywali to nie bylibyśmy w stanie odpędzić się od tysięcy rozmarzonych ,pięknych dziewczyn czyhających na naszą cudowną niewinność :)))

Miło przeczytać takie opinie, zwłaszcza jeśli pochodzą one od facetów. Zaobserwowałam na forum dziwne zjawisko: możesz byś fanem/ką De Niro, ale filmy z udziałem Deppa, to dla wielu użytkowników niemalże dno. A jeśli ja cenię grę aktorską obu? Czy to znaczy, że mój gust filmowy jest tak samo beznadziejny, jak filmy z JD (oczywiście zgodnie z oceną wielu jego krytyków)?
Cieszę się, że są tu osoby, które mają podobne zdanie, bo choć nie uważam się za wybitnego znawcę kina, ale za jego przeciętnego odbiorcę, to po obejrzeniu paru setek filmów (chyba blisko 9), wydawało mi się, ze mam prawo do wyrażenia swojej opinii. Nie wszystkie filmy z udziałem JD uważam za bdb, jednak cenię sobie jego nietuzinkowość i niesamowitą wrażliwość, co znajduje odzwierciedlenie w wielu jego rolach. Może on właśnie w wielu rolach utożsamia się z granymi przez siebie postaciami, bo odzwierciedlają one jego ukrytą naturę? Może on sam, jest właśnie takim dziwakiem? A może my wszyscy też nimi jesteśmy, ale skrywamy to w sobie gdzieś bardzo głęboko, bo boimy się narazić na ludzką krytykę?
Za takie opinie mogę Wam jedynie podziękować, bo dają one wiarę w to, że są też mężczyźni, którzy zachowują zdrowy rozsądek w ocenie filmów. Zgadzam się z Tobą Bruce, że film jest ciekawy, momentami zabawny i wartościowy ze względu na "przesłanie"jakie niesie. Również jedyne co mnie w nim drażniło, to postać grana przez Faye, a raczej obecność jej samej na ekranie. Brando oczywiście uwielbiam. Ogólnie: dla mnie to świetny film, na pewno zasługujący na uwagę i zmuszający do przemyśleń. W roli Don Juana nie wyobrażam sobie tu nikogo innego.